ΠΟΙΟΣ ΕΦΤΑΙΞΕ; ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΑΘΩΩΣΩ;

. ................................................ .... .Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα.... θα έκανα τα πολυκαιρισμένα ζευγάρια ευτυχισμένα μαζί.Έστω για ένα βράδυ.Αυτό σκεπτόμουν το Σαββατόβραδο στο ρεμπετάδικο που βρεθηκα με φίλους. Την προσοχή μου τράβηξε μια παρέα πιο δίπλα.Όλοι μεσήλικες.Τρεις ανδρες ,τρεις γυναίκες Απ' ότι κατάλαβα μάλλον παντρεμένα ζευγάρια. Εντύπωση μου έκανε ένας τύπος με τιράντες, άσπρη γενειάδα, εύσωμος΄, έμοιαζε με τον Σαββόπουλο .Ένας απο εκείνους του " 60 τους εκδρομείς" Είδα οτι κάθονταν χωριστά οι άνδρες στη μια πλευρά του τραπεζιού και οι γυναίκες τους στην απέναντι. Καθώς η βραδιά κυλούσε και το κρασί μείωνε τις αναστολές βρέθηκε ο "Σαββόπουλος" να χορεύει μόνος στην πίστα ,ένα παραπονιάρικο ζειμπέκικο ¨τα χέρια του ανοικτές φτερούγες, οι τρεις γυναίκες του τραπεζιού, στα πόδια του να του κρατούν το ρυθμό με παλαμάκια. "....Απόψε η σκέψη μου δεν βρίσκει άκρη , απόψε λύγισε η αντοχή....." Χορός, ανακούφιση και αναστεναγμός μαζί.Ένα άχ για τα απραγματοποίητα όνειρα που τα 'βλεπε να απομακρύνονται πιά.Χτυπούσε δυνατα το πόδι κάτω, κι ήταν σαν να ποδοπατούσε την ίδια τη μίζερη ζωή του.
Κατά τις τέσσερις το πρωϊ, το σκηνικό στην παρέα ήταν η απόλυτη decadance.Δύο από τούς άνδρες είχαν αποτραβηχθεί στη μιά άκρη μισονυσαγμένοι,εξακολουθούσαν βέβαια να σιγοπίνουν αλλά δεν έβλεπαν μάλλον την ώρα να βρεθούν στο κρεββάτι τους.Ο " Σαββόπουλος "ήταν απασχολημένος με το να κάνει δημόσιες σχέσεις με τη διπλανή παρέα, που του άρεσε που έμαθε ότι ήταν καλλιτέχνες ή κάτι τέτοιο ΄αναγνώρισε μάλιστα ίσως μια κοπέλα από αυτούς, που αποδείχθηκε ότι ήταν τραγουδίστρια γιατί μετά πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε κι αυτή. Αυτός είχε πέσει πάνω της εκτός εαυτού μετά από τόσο μεθοκόπι, όλα για πάρτη της αρκεί να την έβλεπε να χορεύει. Εκείνη με όλο τον ναρκισσισμό που έχει η καλλιτεχική της "υπόσταση" σηκώθηκε με νάζι πέταξε τις στενές της γόβες και χόρεψε αργά και αισθησιακά "όπα όπα όπα, σου το λέω και σου τό΄πα ,το κορμάκι το φιδίσιο, λύγισέ το μπρός και πίσω...."Ο εξηντάρης στέναζε βαθιά κι όλο κι άδειαζε τα καλάθια με τα τα γαρύφαλλα πάνω στο κεφάλι της, ενώ ο άνδρας της ακούραστος φρουρός δίπλα της σε απόσταση αναπνοής.Ένα ασήμαντο ανθρωπάκι ήταν που την ακολουθούσε στο χορό με άρρυθμες κινήσεις. Οι τρεις γυναίκες της παρέας του "Σαββόπουλου" λίγο απο αντίδραση λίγο παρασυρόμενες απο τη χαλαρότητα που δίνει το κρασί και η προχωρημένη ώρα είχαν ανοίξει διάλογο με νοήματα με δύο νόστιμους κυρίους απο ένα παραδιπλανό τραπέζι και τους παρότρυναν να "ξαναρίξουν" άλλη μια ζεϊμπεκιά όπως το είχαν κάνει λίγο πριν.Χαζογελούσαν λίγο συνομωτικά ,λίγο αμήχανα ,πειράζοντας η μία τη άλλη για το ποιός απο αυτούς κρυφοκοίταζε ποιά απο αυτές.
Λίγο πριν το χάραμα η νεοφερμένη καλλιτέχνις είχε πάρει θέση στην ορχήστρα ,πίσω απο τα μικρόφωνα και τραγουδούσε με ένταση κοιτάζοντας στα μάτια τους λίγους μεθυσμένους θαμώνες αναζητώντας την αποδοχή και τον θαυμασμό τους .Η παρέα του "Σαββόπουλου" σηκωθηκε να αποχωρήσει ,οι άνδρες να παραπατούν σχεδόν, αυτός να χαιρετά έναν έναν, μοιράζοντας γύρω γύρω πανευτυχής την κάρτα του, γιατί όλους πιά τους αγαπούσε και ήθελε να τους ξαναδεί. Φίλησε σταυρωτά την καλλιτέχνιδα, με τον άνδρα της να τον αγριοκοιτά αν και του φαινόταν κιολας γραφικός ο παππούς. Καθώς η παρέα σερνόταν προς την έξοδο μάλλον θα αναρρωτιόνταν άραγε πέρασαν καλά τούτο το Σαββατόβραδο που όλοι επιζητούν σχεδόν υστερικά να ξεσαλώσουν μετά από μιάς εβδομάδας καταπίεση;
Τους κοιτούσα κι εγώ απ'τη γωνιά μου ξεμέθυστος αμείλικτος παρατηρητής και σκεπτόμουν : άραγε ποιός έφταιξε; Ποιόν να αθωώσω;