ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΩΡΙΣ ΜΑΓΕΙΑ

       

Δεν έγιναν τα πράγματα όπως τα περίμενες αυτό το Πάσχα. Εσύ όμως έκανες ότι μπορούσες.Τα βαφτιστήρια  σου ,τα προσκάλεσες   ως συνήθως την Κυριακή των Βαίων, αλλά ήρθε μόνο το ένα, τα άλλα προτίμησαν τα δώρα  τους delivery. Μεγάλωσαν καημένε μου και βαριούνται λαμπάδες και τα παρόμοια.Τα καλούδια για την παραδοσιακή μαγειρίτσα και το κοκορέτσι , τα προμηθεύτηκες έγκαιρα, όμως οι φίλοι σου οι παλιοί και γκαρδιακοί έχουν τα ζόρια και τις κλειστές τους  και δεν γουστάρουν. Τα τέκνα σου που τα περίμενες πώς και πώς να  έρθουν απ´ το εξωτερικό να γιορτάσετε μαζί τη Μεγάλη  Σχόλη είναι εξαφανισμένα. Ευτυχώς που έχουν αφήσει στο σπίτι καμιά δεκαριά κουτιά με Ελβετικά σοκολατάκια και τις βαλίτσες τους ανοικτές και ανακατεμένες κι έτσι είσαι σύγουρος ότι ήρθαν για να περάσετε μαζί το Πάσχα όπως παλιά.
       Αυτό "το παλιά" όμως , χάθηκε για πάντα και μην ελπίζεις  ότι θα το ξαναζωντανέψεις, εδώ δίπλα σου βρίσκομαι μόνο εγώ, βράχος ακλόνητος  , σταθερή , αμετακίνητη αξία όλα αυτά τα χρόνια.
Για να σε παρηγορήσω, να σε κανακέψω και να σε φροντίσω με στοργή ή με αγριάδα. Εγώ και η πεθερούλα σου που κοντεύει το ύψος της ηλικίας του Μητσοτάκη , αλλά όχι και το ύψος της σύνταξής του, σας ακούω αυτή τη στιγμή να λογομαχείτε στην κουζίνα σε αγαστή συνεργασία,για το πώς καθαρίζουν τ´ αντεράκια για τη μαγειρίτσα!!!
Θα κάνω αγόρι μου ότι μπορώ για να μη χάσεις την αισιοδοξία που έχεις μέσα στο DNA σου, για να μη κατρακυλήσουμε κι οι δυό με τη δική μου κακομοιριά!!! Και δεν θ´ αφήσω να ξαναγίνεις "σκνίπα" όπως χθές βράδυ   Μ. Παρασκευής μετά τον  επιτάφιο, που δεν υπήρχε τίποτα από τα συναισθήματα που συνήθως ένοιωθες αυτή τη μέρα: ευλογημένη  κατάνυξη,  αγάπη με ανταπόκριση ,συγκίνηση που μοιράζεσαι με τους άλλους πιστούς ή δύσπιστους....Τα πλήθη του κόσμου , που έτρεχαν πάνω κάτω στα σοκάκια της Πλάκας , ανακατεμένα με τους έκπληκτους τουρίστες ,καθώς και τα απρόθυμα γκαρσόνια που αγκομαχούσαν στα κατάμεστα ταβερνάκια να τους εξυπηρετήσουν όλους...Κι η παλιοπαρέα ,σε κατάσταση ημιδιάλυσης, κατάπινε σχεδόν αμάσητα τα καλαμαράκια, άντε να τελειώνουμε, να γυρίσουμε στο καβούκι μας, στην ησυχία μας...
Μη μου παραπονιέσαι και μη συγχίζεσαι...Μη σκέφτεσαι πως δεν είναι δίκαιο, πώς εσύ προσφέρεις όλη τη ζωντάνια σου, νιάτο μου, μόνο που οι άλλοι είναι απέραντα κουρασμένοι για να την δεχθούν...
           Θα φύγουν και τα βλαστάρια μας τη Δευτέρα για τα ξένα, κι εμείς, βάζουμε μπρος, και ξεκινάμε. Το αμάξι μας έχει ακόμα βενζίνη ,και το κοκορέτσι μας σίγουρα θα  βρούμε κάποιους που τους αρέσει για να το μοιραστούμε. Καλή Ανάσταση,  την άλλη, την πραγματική , αυτήν που θα μας απαλλάξει από τους τυράννους της εξουσίας!!!