"AYTH"

              Πως πέρασε η ώρα.....Πάλι άργησα στη δουλειά! Πριν κλείσει την εξώπορτα, θυμήθηκε τα σκουπίδια. Ξαναγύρισε να τα πάρει.Έφτασε βιαστικά στον κάδο , τα τακούνια της ηχούσαν στον δρόμο, σπάζοντας την ησυχία του πρωινού. Επέστρεψε πίσω στο σπίτι, μπήκε ξανά στο γκαράζ κι έβαλε μπρος τη μηχανή του  αυτοκινήτου. Με στενοχώρια είδε, πως το τάσι της μπροστινής ρόδας ήταν διαφορετικό από τ' άλλα τρία ...προσωρινά τοποθετημένο εκεί πριν από κάμποσους μήνες, αλλά επειδή ουδέν μονιμότερον, Κύριος είδε πόσο ακόμα θα  έμενε εκεί....Η διάθεσή της ήταν βαριά αυτό το πρωί της  Παρασκευής. Ενώ θα έπρεπε να χαίρεται, όπως όλοι οι συνάδελφοί της  στη δουλειά ,που τελειώνει η εβδομάδα, αυτή ήταν λυπημένη.Το Σαββατοκύριακό της δεν είχε και τις καλύτερες προοπτικές για να της δώσει χαρά. Όσο κι αν προσπάθησε να ομορφύνει τα πράγματα, δεν φαίνεται να κατάφερε πολλά. Αφού ο άνδρας της θα έλειπε αυτό το τριήμερο  στους ιστιοπλοϊκούς αγώνες, πόσες γλυκές αποδράσεις θα μπορούσαν να την περιμένουν! Μόνη , χωρίς τα παιδιά να τρέχουν πίσω της, άλλοτε θα πετούσε από τη χαρά της. Άλλοτε! Κι όσο κι αν την είχε καλομεταχειριστεί ο χρόνος , έτσι όλοι της έλεγαν, η διάθεσή της είχε βαρύνει  τελευταία, όλο και πιο δύσκολα πια ένοιωθε αληθινή χαρά, αληθινή ευτυχία, αληθινή ξενοιασιά.Ωστόσο έδειχνε πάντα νεανική, περιποιημένη, μοδάτη, χαμογελαστή, δοτική, εξυπηρετική, έξυπνα υπεύθυνη και λαμπερά δημιουργική. Όλες  οι μέρες της ήταν γεμάτες. Δουλειά, παιδιά, αγώνας για την τάξη του σπιτιού. 25 χρόνια γάμου! Πως πέρασαν! σαν το νεράκι ." Όταν  δεν τρέχεις πίσω από  τις δουλειές , τότε η αύξηση της εντροπίας δηλ. της της αταξίας,  απαιτεί από σένα διπλό κόπο"  .Αυτό ήταν το μότο της. Και πάσχιζε να τα προλάβει όλα. Όταν τα παιδιά ήταν μικρά, δεν της έμενε δευτερόλεπτο να σκεφθεί και να αναρωτηθεί αν κάτι δεν πάει καλά , "αν άλλα είν΄εκείνα που αγαπά και γι' αλλού, γι' αλλού ξεκίνησε"! Τα βράδια, τα έβλεπε να κοιμούνται ήσυχα στα κρεβατάκια τους, αφού είχε τελειώσει με την κουζίνα,το μαγείρεμα, το σχεδιασμό για τις προμήθειες του σπιτιού, την ακαταστασία των παιχνιδιών, και ότι άλλο είχε εκτοξευθεί στο πάτωμα, αργότερα με τον έλεγχο των μαθημάτων τους, τα πλυντήρια και τα σιδερώματα, τότε ένοιωθε μια γλυκιά ανακούφιση , χαλαρωμένη στην πολυθρόνα της, ανάμικτη με τύψεις που απολάμβανε την ήρεμη θαλπωρή του σπιτιού , χωρίς φωνές, σπρωξίματα, μαλώματα,παιδικούς καυγάδες, εκρήξεις γέλιου  και θυμού . Τα παιδάκια μου είναι στα ράφια τους, συνήθιζε να λέει χαμογελώντας, που άλλη μια μέρα κύλισε χωρίς βίαιες ανατροπές στη ρουτίνα της.
       Μπροστά στην τηλεόραση, την έπαιρνε συνήθως ο ύπνος, ενώ ο άνδρας της που είχε στο μεταξύ επιστρέψει, χασμουριόταν στη διπλανή πολυθρόνα. Έτσι με την απουσία του κύλησαν τα χρόνια,απουσία που την έβρισκε δικαιολογημένη  στην αρχή, αναγκαστική στέρηση αργότερα, εγωιστική εγκατάλειψη  μετά, αφόρητη στέρηση σήμερα. Απουσία, που της έβγαζε  θυμωμένες αντιδράσεις μερικές φορές ιδιαίτερα εκρηκτικές, και με τα χρόνια, όλο και πιο λεκτικά βίαιες. Κάποτε, σ' ένα σεμινάριο ψυχολογίας που παρακολουθούσε, είχε ρωτήσει τον ψυχίατρο εισηγητή αν είναι δικαιολογημένη η αγανάκτησή της, αν είναι υπερβολικές οι απαιτήσεις της,να έχει σύντροφο στη ζωή και συμπαραστάτη στην οικογένεια,κι εκείνος της είχε απαντήσει επί λέξει:" προσπάθησε να βρείς γιατί δεν θέλει να είναι σπίτι.Τι είναι εκείνο που τον ενοχλεί, που τον κουράζει, που τον απομακρύνει.Είναι φανερό πως οργανώνει τον χρόνο του όπως τον βολεύει.Αργά να ξυπνάει το πρωί, αργά να επιστρέφει.  Αφού μπορεί...... Κι έτσι έκανε κι εκείνος μετάθεση  της ευθύνης σ' αυτήν.
         Μ' αυτές  τις σκέψεις έφθασε στη δουλειά. Η μέρα κύλησε όπως συνήθως, άλλωστε αυτή ήταν αρκετά  ευσυνείδητη, αγαπητή στους συναδέλφους, εργατική, υπομονετική, μέτρια φιλόδοξη, όμως δημιουργικά αποτελεσματική και ευχάριστα συνεργάσιμη. Πριν επιστρέψει στο  άδειο σπίτι, είχε προηγουμένως φροντίσει να στείλει δυο τρία SMS σε φίλες της που ήξερε πως είναι διαθέσιμες, κυρίως ανύπαντρες ή χωρισμένες.Πρέπει να ήταν πολύ φανερή η λαχτάρα της για συντροφιά, γιατί   όλες έσπευσαν να της απαντήσουν.Στη θάλασσα προσπάθησε να χαλαρώσει, η παρέα έκανε ότι μπορούσε να της φτιάξει τη διάθεση, το παιχνίδισμα του ήλιου στα κύματα, το καλοκαιρινό ελαφρά μυρωμένο αεράκι, το άρωμα καρύδας του αντηλιακού, τα γυμνά της πόδια πάνω στην άμμο την ξανθή, όλα ήταν εκεί να τα ανακαλύψει από την αρχή. "Είμαι ζωντανή, είμαι καλά, ακόμα επιθυμητή, έχω όμορφο χαμόγελο, αρκετά γυμνασμένο λεπτό σώμα, χαριτωμένο βάδισμα, συμπαθητική προσωπικότητα, μέτρια εξυπνάδα, αλλά   είμαι ακόμα άπληστη  για γνώση και δημιουργική δράση".       Μ' αυτά τα όπλα σκεπτόταν, πρέπει ν' αγαπήσει τον εαυτό της από την αρχή, αντί να αφεθεί να βυθιστεί στην ηττοπάθεια και την midle age κατάθλιψη. Άλλωστε δεν πίστευε για τον εαυτό της πως είναι αήττητη; Μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι ψηλά το κεφάλι, σιγοψιθύρισε, όταν αργά το βράδυ γύρισε το  κλειδί στην πόρτα. "  Αύριο καινούρια μέρα σκέφθηκε λίγο πριν την πάρει ο ύπνος. Έχω να φτιάξω   και τυρόπιτα, που αρέσει στον προκομμένο που  θα γυρίσει απ' τους αγώνες!!!!!!!