"AYTH"

              Πως πέρασε η ώρα.....Πάλι άργησα στη δουλειά! Πριν κλείσει την εξώπορτα, θυμήθηκε τα σκουπίδια. Ξαναγύρισε να τα πάρει.Έφτασε βιαστικά στον κάδο , τα τακούνια της ηχούσαν στον δρόμο, σπάζοντας την ησυχία του πρωινού. Επέστρεψε πίσω στο σπίτι, μπήκε ξανά στο γκαράζ κι έβαλε μπρος τη μηχανή του  αυτοκινήτου. Με στενοχώρια είδε, πως το τάσι της μπροστινής ρόδας ήταν διαφορετικό από τ' άλλα τρία ...προσωρινά τοποθετημένο εκεί πριν από κάμποσους μήνες, αλλά επειδή ουδέν μονιμότερον, Κύριος είδε πόσο ακόμα θα  έμενε εκεί....Η διάθεσή της ήταν βαριά αυτό το πρωί της  Παρασκευής. Ενώ θα έπρεπε να χαίρεται, όπως όλοι οι συνάδελφοί της  στη δουλειά ,που τελειώνει η εβδομάδα, αυτή ήταν λυπημένη.Το Σαββατοκύριακό της δεν είχε και τις καλύτερες προοπτικές για να της δώσει χαρά. Όσο κι αν προσπάθησε να ομορφύνει τα πράγματα, δεν φαίνεται να κατάφερε πολλά. Αφού ο άνδρας της θα έλειπε αυτό το τριήμερο  στους ιστιοπλοϊκούς αγώνες, πόσες γλυκές αποδράσεις θα μπορούσαν να την περιμένουν! Μόνη , χωρίς τα παιδιά να τρέχουν πίσω της, άλλοτε θα πετούσε από τη χαρά της. Άλλοτε! Κι όσο κι αν την είχε καλομεταχειριστεί ο χρόνος , έτσι όλοι της έλεγαν, η διάθεσή της είχε βαρύνει  τελευταία, όλο και πιο δύσκολα πια ένοιωθε αληθινή χαρά, αληθινή ευτυχία, αληθινή ξενοιασιά.Ωστόσο έδειχνε πάντα νεανική, περιποιημένη, μοδάτη, χαμογελαστή, δοτική, εξυπηρετική, έξυπνα υπεύθυνη και λαμπερά δημιουργική. Όλες  οι μέρες της ήταν γεμάτες. Δουλειά, παιδιά, αγώνας για την τάξη του σπιτιού. 25 χρόνια γάμου! Πως πέρασαν! σαν το νεράκι ." Όταν  δεν τρέχεις πίσω από  τις δουλειές , τότε η αύξηση της εντροπίας δηλ. της της αταξίας,  απαιτεί από σένα διπλό κόπο"  .Αυτό ήταν το μότο της. Και πάσχιζε να τα προλάβει όλα. Όταν τα παιδιά ήταν μικρά, δεν της έμενε δευτερόλεπτο να σκεφθεί και να αναρωτηθεί αν κάτι δεν πάει καλά , "αν άλλα είν΄εκείνα που αγαπά και γι' αλλού, γι' αλλού ξεκίνησε"! Τα βράδια, τα έβλεπε να κοιμούνται ήσυχα στα κρεβατάκια τους, αφού είχε τελειώσει με την κουζίνα,το μαγείρεμα, το σχεδιασμό για τις προμήθειες του σπιτιού, την ακαταστασία των παιχνιδιών, και ότι άλλο είχε εκτοξευθεί στο πάτωμα, αργότερα με τον έλεγχο των μαθημάτων τους, τα πλυντήρια και τα σιδερώματα, τότε ένοιωθε μια γλυκιά ανακούφιση , χαλαρωμένη στην πολυθρόνα της, ανάμικτη με τύψεις που απολάμβανε την ήρεμη θαλπωρή του σπιτιού , χωρίς φωνές, σπρωξίματα, μαλώματα,παιδικούς καυγάδες, εκρήξεις γέλιου  και θυμού . Τα παιδάκια μου είναι στα ράφια τους, συνήθιζε να λέει χαμογελώντας, που άλλη μια μέρα κύλισε χωρίς βίαιες ανατροπές στη ρουτίνα της.
       Μπροστά στην τηλεόραση, την έπαιρνε συνήθως ο ύπνος, ενώ ο άνδρας της που είχε στο μεταξύ επιστρέψει, χασμουριόταν στη διπλανή πολυθρόνα. Έτσι με την απουσία του κύλησαν τα χρόνια,απουσία που την έβρισκε δικαιολογημένη  στην αρχή, αναγκαστική στέρηση αργότερα, εγωιστική εγκατάλειψη  μετά, αφόρητη στέρηση σήμερα. Απουσία, που της έβγαζε  θυμωμένες αντιδράσεις μερικές φορές ιδιαίτερα εκρηκτικές, και με τα χρόνια, όλο και πιο λεκτικά βίαιες. Κάποτε, σ' ένα σεμινάριο ψυχολογίας που παρακολουθούσε, είχε ρωτήσει τον ψυχίατρο εισηγητή αν είναι δικαιολογημένη η αγανάκτησή της, αν είναι υπερβολικές οι απαιτήσεις της,να έχει σύντροφο στη ζωή και συμπαραστάτη στην οικογένεια,κι εκείνος της είχε απαντήσει επί λέξει:" προσπάθησε να βρείς γιατί δεν θέλει να είναι σπίτι.Τι είναι εκείνο που τον ενοχλεί, που τον κουράζει, που τον απομακρύνει.Είναι φανερό πως οργανώνει τον χρόνο του όπως τον βολεύει.Αργά να ξυπνάει το πρωί, αργά να επιστρέφει.  Αφού μπορεί...... Κι έτσι έκανε κι εκείνος μετάθεση  της ευθύνης σ' αυτήν.
         Μ' αυτές  τις σκέψεις έφθασε στη δουλειά. Η μέρα κύλησε όπως συνήθως, άλλωστε αυτή ήταν αρκετά  ευσυνείδητη, αγαπητή στους συναδέλφους, εργατική, υπομονετική, μέτρια φιλόδοξη, όμως δημιουργικά αποτελεσματική και ευχάριστα συνεργάσιμη. Πριν επιστρέψει στο  άδειο σπίτι, είχε προηγουμένως φροντίσει να στείλει δυο τρία SMS σε φίλες της που ήξερε πως είναι διαθέσιμες, κυρίως ανύπαντρες ή χωρισμένες.Πρέπει να ήταν πολύ φανερή η λαχτάρα της για συντροφιά, γιατί   όλες έσπευσαν να της απαντήσουν.Στη θάλασσα προσπάθησε να χαλαρώσει, η παρέα έκανε ότι μπορούσε να της φτιάξει τη διάθεση, το παιχνίδισμα του ήλιου στα κύματα, το καλοκαιρινό ελαφρά μυρωμένο αεράκι, το άρωμα καρύδας του αντηλιακού, τα γυμνά της πόδια πάνω στην άμμο την ξανθή, όλα ήταν εκεί να τα ανακαλύψει από την αρχή. "Είμαι ζωντανή, είμαι καλά, ακόμα επιθυμητή, έχω όμορφο χαμόγελο, αρκετά γυμνασμένο λεπτό σώμα, χαριτωμένο βάδισμα, συμπαθητική προσωπικότητα, μέτρια εξυπνάδα, αλλά   είμαι ακόμα άπληστη  για γνώση και δημιουργική δράση".       Μ' αυτά τα όπλα σκεπτόταν, πρέπει ν' αγαπήσει τον εαυτό της από την αρχή, αντί να αφεθεί να βυθιστεί στην ηττοπάθεια και την midle age κατάθλιψη. Άλλωστε δεν πίστευε για τον εαυτό της πως είναι αήττητη; Μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι ψηλά το κεφάλι, σιγοψιθύρισε, όταν αργά το βράδυ γύρισε το  κλειδί στην πόρτα. "  Αύριο καινούρια μέρα σκέφθηκε λίγο πριν την πάρει ο ύπνος. Έχω να φτιάξω   και τυρόπιτα, που αρέσει στον προκομμένο που  θα γυρίσει απ' τους αγώνες!!!!!!!

"ΑΥΤΟΣ"

         Χαράματα, και την πρωινή ησυχία σπάει το βραχνό κοκοράκι από το ξυπνητήρι του κινητού.Η συμβία του πετάχτηκε από το κρεβάτι σαν ελατήριο, διέσχισε το δωμάτιο και βιάστηκε να το κλείσει για να μην τον ενοχλήσει.Οι κινήσεις της ήταν οι ίδιες κάθε πρωί.Μπάνιο, ντύσιμο, όσο μπορούσε πιο ήσυχα, άνοιγμα κι αμέσως μετά σιγανό κλείσιμο της πόρτας. Την παρακολουθούσε με την άκρη του ματιού του μισοναρκωμένος. Ύστερα βυθίστηκε πάλι στον ύπνο.Όπως έκανε πάντα, 25 χρόνια τώρα που ζούσε μαζί της. Βρισκόταν ήδη στο καινούριο όνειρο, όταν πετάχτηκε από το κουδούνισμα του τηλεφώνου. Άνοιξε τα μάτια και προσπάθησε να συνειδητοποιήσει που βρίσκεται. Άπλωσε μηχανικά τα χέρια του κι άρπαξε τ' ακουστικό. Άκουσε την στριγγιά φωνή της πεθεράς του , ήταν τρομαγμένη , κάποιος της τηλεφωνούσε και της το έκλεινε όταν απαντούσε, έψαχνε με αγωνία την κόρη της ,μήπως της λύσει το γρίφο.Τότε ξύπνησε για τα καλά. Της είπε δυο τρία ενθαρρυντικά λόγια της παρηγοριάς, ούτε θυμόταν μετά τι, κοίταξε το ρολόι του, είχε πάει οκτώ. Έπρεπε να σηκωθεί για το γραφείο. Ξαφνικά θυμήθηκε ότι σήμερα δεν έχει να πάει στη δουλειά γιατί... γιατί ήρθε η πολυπόθητη μέρα της εκδρομής . Στη σκέψη του ιστιοπλοϊκού χαμογέλασε και ανασηκώθηκε χαρούμενος. Βέβαια, τα μαθήματα της ιστιοπλοϊας που ήταν ένα δώρο που μπήκε αναπάντεχα στη ζωή του, τον έκαναν να σκεφτεί τι είχε χάσει τόσον καιρό που μόνο δούλευε.Δούλευε.... Τριάντα χρόνια χρόνια δώδεκα και δεκατέσσερις ώρες την ημέρα. Δεν παραπονιόταν.Το γραφείο του άρεσε, είχε καλή εξέλιξη, είχε εξουσία, καλούς συνεργάτες, καλές κι όμορφες γραμματείς, αρκετά καλά λεφτά, εκεί ήταν όλη του η ζωή.Από εκεί μέσα έπαιρνε δύναμη, ζωντάνια, ψυχαγωγία, επιβεβαίωση, γνώση, δημιουργία, δόξα, σεβασμό, αισιοδοξία, αυτοεκτίμηση, Όταν επέστρεφε μετά τις 9 το βράδυ στο σπίτι, ήταν γεμάτος με τις εντυπώσεις και τις εικόνες τις μέρας,, αισθανόταν μια γλυκειά κούραση και με υπερηφάνεια δήλωνε μπουκωμένος με φαγητό σ΄όσους του τηλεφωνούσαν εκείνη την ώρα, " πριν λίγο γύρισα και τρώω το μεσημεριανό μου..."Καθώς όμως περνούσε η ώρα, η διάθεσή του έπεφτε. Λίγο η ένταση της μέρας, λίγο η γκρίνια της καλής του που του τα μάζευε όλα να του τα πει βραδιάτικα, την άκουγε, δεν την άκουγε άλλοτε της απαντούσε, άλλοτε περίμενε υπομονετικά να τελειώσει, μερικές φορές τον έπιαναν τα νεύρα του , γιατί δεν τον άφηναν ήσυχο....Τι άλλο πια ήθελε από αυτόν; Την αγαπούσε, είχε φτιάξει πολύ ωραίο σπίτι, δύο αυτοκίνητα, δύο παιδιά, είχε τόσα να καμαρώνει! Αυτή ήταν τυχερή που δούλευε μέχρι το μεσημέρι της τόνιζε συχνά, είχε δικές της τόσες ελεύθερες ώρες! Βέβαια , όταν αυτός επέστρεφε τα βράδια από τη δουλειά, ήταν όλος δικός της... Να του κάνει παρέα την ώρα που τρώει, να του πει δυο ενθαρρυντικά λόγια, να τον χαϊδέψει, και θύμωνε πολύ όταν καμιά φορά, σπάνια, την άκουγε να μιλάει στο τηλέφωνο με τις φίλες της και δεν του έδινε σημασία. Όταν τα παιδιά ήταν μικρά ,πήγαινε πάνω στα κρεβατάκια τους και τα χάιδευε. Πόσο του έλειπαν!Ευτυχώς υπήρχε το Σαββατοκύριακο να τα χαρεί όσο ήθελε.Καλά και είχε δίπλα του αυτήν τη δυνατή γυναίκα ! Σκεπτόταν τότε..Ήταν πολύ ικανή.Τα φρόντιζε πολύ.Το φαγητό τους, τα ρούχα τους, τα σχολεία τους, τις ξένες γλώσσες, τα σπορ τους...Αυτή τον αναπλήρωνε επάξια σε όλα. Όταν του παραπονιόταν ότι έπρεπε να γυρίζει σπίτι νωρίτερα, έστω κάποιες μέρες αυτός σκεπτόταν.Μα τι λέει; Και οι δυο στο σπίτι; Τι είμαι εγώ; αργόσχολος; Τόσα πολλά χρόνια πέρασαν σαν το νεράκι.Τα παιδιά τράβηξαν τους δικούς τους δρόμους.Τους μιλούσε συχνά στο τηλέφωνο, τους έλεγε τη γνώμη του όταν του τη ζητούσαν, τα αγαπούσε πολύ, νοιαζόταν χαιρόταν, καμάρωνε.Τώρα που κοντεύει στη σύνταξη, μερικές φορές αναρρωτιόταν πώς θα ήταν μετά...Τι θα τις έκανε όλες αυτές τις ελεύθερες ώρες που θα είχε.Απο τώρα έκανε τα πλάνα του, πού θα δούλευε.Φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, δε θα μελαγχολούσε.Λύσεις υπάρχουν πολλές αν δεν είσαι τεμπέλης  έλεγε στους φίλους του που μερικοί ήταν ήδη στη σύνταξη, χαιρόντουσαν την ξενοιασιά τους και τον κοιτούσαν παράξενα. Ξαφνικά του προέκυψε αυτό το δώρο, τα μαθήματα της ιστιοπλοϊας.  Ένας καινούριος κόσμος άνοιξε μπρος του διάπλατα. Χόμπι! Χρόνος για σένα! Όλος δικός σου! Καινούριοι άνθρωποι στη ζωή του, καινούρια ενδιαφέροντα, νέα γνώση, νέες πηγές χαράς, ζωντάνια, ευχαρίστηση!  Έτσι σήμερα είχαν την πρώτη τριήμερη εκδρομή στα νησιά ! Ήταν γεμάτος χαρά. . Η γυναίκα του μούτρωνε μ΄αυτές τις νέες ώρες απουσίας, αλλά δεν πειράζει. Αυτή θα βρεί κάτι να κάνει. Έχει φίλες, ενδιαφέροντα! Μόνο να μην του μουρμουράει, γιατί του χαλάει τη διάθεση...
        Σήμερα λοιπόν, σε λίγο, ξεκινά ένα ενδιαφέρον τριήμερο.Στο μπάνιο σιγοσφύριζε χαρούμενα, μπροστά από την ντουλάπα στάθηκε αρκετή ώρα . Να διαλέξει... Αυτά για τα πρωϊνά , κάτι πιο ζεστό για τα βράδια.Και τα χρώματα... Να του ταιριάζουν. Στην κουζίνα βρήκε το σημείωμά της , του έδινε κάποιες οδηγίες, για τα φυτά, για κάποιες εκκρεμότητες του σπιτιού. Εντάξει, εντάξει.... Ο ήχος της μηχανής του αυτοκινήτου όταν έστριψε το κλειδί, ήταν αλλιώτικος αυτό το πρωϊ . Ακούστηκε σαν όμορφο τραγούδι, Η πόρτα του γκαράζ άνοιξε όπως κάθε μέρα , αλλά για πρώτη φορά πρόσεξε πόσο γαλάζιος ήταν ο ουρανός και πόσο γλυκά κελαηδόυσαν τα κοτσύφια. Καλό μου ταξίδι......ευχήθηκε στον εαυτό του.

ΒΙΑ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Είμαι σπίτι και προσπαθώ να διορθώσω τα διαγωνίσματα. Τυραννικά βαρετή και ασφυκτικά υπεύθυνη δουλειά, που αν δεν προσέξεις και αδικήσεις κανένα, τα εφηβάκια είναι έτοιμα να σε κατασπαράξουν!Λέω ας κάνω διάλειμμα, ας μπω στο IPAD να δω τι γίνεται στον παγκοσμιοποιημένο πλανήτη ! Στον ψηφιακό , ψεύτικο κόσμο που μας έβαλαν να ζούμε με καμια πεντακοσαριά φίλους και στην πραγματικότητα με κανέναν. Τρόμος, μιζέρια, ευρωλιγουρίαση,αυτά διαβάζω συνεχώς για την Ελλάδα του 2012.Και ξαφνικά, πέφτω πάνω στις μπουνιές του χρυσαυγίτη, εναντίον της αριστερής βουλευτίνας, στο ιδιωτικό κανάλι του συστήματος. "Παλιοκουμμούνι" της λέει,"φασισταριό" του απαντά. Πάνω στη σύγχυση και με τον παρουσιαστή να μην μπορεί να κρύψει τη χαρά του ,ο χρυσαυγίτης, σηκώνει το χέρι του και την καταχερίζει, ενώ έχει προηγηθεί μπουγέλωμα απο τον ίδιο, πάνω στην καλοχτενισμένη ξανθιά κόμη της έτερης βουλευτίνας της άλλης αριστεράς. Έτσι για την ιστορία,αυτήν την άλλη αριστερά τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ του αλλοτινού 4%, εντελώς απρόβλεπτα, όλο το σύστημα χαϊδολογάει και σπρώχνει με το ζόρι στην εξουσία. Οι δύο εν λόγω γυναίκες της αριστεράς, ομονοούν προς στιγμήν, για πρώτη τους φορά, και συμφωνούν:"πυροβολείστε τον φασίστα πριν σας πυροβολήσει αυτός". Λες αυτό να γίνεται γιατί ο ήλιος, η Αφροδίτη, και η Γή ευθυγραμμίζονται στο Σύμπαν αυτές τις μέρες, ή είναι όπως λένε μερικοί, επανάληψη της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης , με τον Χίτλερ του 3% να θέλει να κατακτήσει τον κόσμο και το πλήθος να τον χειροκροτεί!Ο τραμπούκος, ορμά σαν ταύρος στην έξοδο, οι τεχνικοί και τα κορίτσια του σταθμού προσπαθούν να τον συγκρατήσουν, τον κλειδώνουν σ' ένα καμαράκι, αυτός σπάει την πόρτα κι εξαφανίζεται. Ας μην ανησυχούμε δεν θα πάει αυτόφωρο, θα τον προστατέψει η αστυνομία!!!!Κάπως έτσι πάμε για τις δεύτερες εκλογές και στα κανάλια άρχισε να γίνεται ...της Κορέας...Καλά λέει ο Καζάκης μας πάνε σε εμφύλιο.Καλύτερα να εξοντώνουμε μέχρι θανάτου ο ένας τον άλλον και οι ληστές με τα σκούρα κουστούμια, να ζουν μες την αγωνία, πώς θα επενδύσουν τα τεράστια κέρδη από το τζόγο που παίζουν πάνω στις πλάτες μας.Κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει που λέει και ο Σαββόπουλος!!! Εν τω μεταξύ, το σύστημα υγείας καταρρέει, το ασφαλιστικό το ίδιο, τα φάρμακα τελειώνουν, το κράτος δεν πληρώνει παρά μόνο τις τράπεζες και τους δανειστές τοκογλύφους "εταίρους", οι άνεργοι πληθαίνουν, τα εκφοβιστικά διλήμματα πληθαίνουν,οι νέοι φεύγουν όπου βρούν,οι Γερμανοί απειλούν, κι οι ντόπιοι ιθαγενείς ψηφοφόροι τρώνε τούμπες, γλιστρώντας πάνω στις μπανανόφλουδες που τους πετάει το σύστημα διάσωσης, που συμπτωματικά είναι αυτό που δημιούργησε το πρόβλημα!!!!