Οι έφηβοι, λένε, είναι εύθικτοι, ατίθασοι, ονειροπόλοι, ορμητικοί, ανυπόμονοι, βιαστικοί, ενίοτε ανυπάκουοι, φυγόπονοι,θρασείς, επιθετικοί, εξυπνάκηδες, αφοριστικοί, δογματικοί, συγκρουσιακοί, αλλά και ευγενικοί,με ήθος, ευγνωμοσύνη, αθωότητα, πολυπραγμοσύνη, ταλέντα, αλληλεγγύη, συμπόνια.
Οι έφηβοι είναι ανοικτοί σε νέες ιδέες, ξεχωρίζουν αυτόν που "γουστάρουν" γιατί έχει να τους δώσει πράγματα , αλλά γίνονται ανελέητα αδιάφοροι απέναντι στον μεγάλο που στέκεται δασκαλίστικα και δογματικά απέναντί τους και τους "ροκανίζει" το χρόνο.Καταλαβαίνουν ποιός νοιάζεται πραγματικά γι αυτούς, ποιός τους αντιμετωπίζει με στοργή κι ενδιαφέρον και του χαρίζουν απλόχερα την αγάπη τους. Στον άλλον, γονιό ή φίλο ή δάσκαλο, που φαινομενικά δείχνει ότι ενδιαφέρεται , αλλά στην πραγματικότητα είναι απορροφημένος από τη δική του ζωή, φέρονται με περιφρόνηση, του γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη, τον αγνοούν κυριολεκτικά.
Οι έφηβοι βιάζονται να τα δουν και να τα ζήσουν όλα. Έχουν γρήγορη σκέψη, σπαθάτες αντιδράσεις, ορμητική και συχνά άδικη συμπεριφορά, τη μια στιγμή σ΄ ανεβάζουν ψηλά και την άλλη σε καταποντίζουν στα Τάρταρα. Τα θέλουν όλα και τα θέλουν γρήγορα. Τους κατηγορούν ότι δεν προσπαθούν αρκετά, ότι χρησιμοποιούν "πακέτα" έτοιμης γνώσης, σε σχολεία και φροντιστήρια, αλλά έχετε σκεφτεί πόσο καταπιεστικό είναι να είσαι διαρκώς τέλειος; Πόσο αγχωτικό να περνάς συνεχώς από αξιολόγηση , ενώ σου στερούν τον χρόνο να χαίρεσαι τη ζωή , να ερωτεύεσαι και να ονειρεύεσαι;
Οι έφηβοι ανησυχούν. Για τα προβλήματα των γονιών τους, που είναι οικονομικά ή αρρώστιες. Για το μέλλον τους στην σπαρασσόμενη από οικονομικές κρίσεις κοινωνία, που τους αγνοεί και σχεδιάζει γι' αυτούς, χωρίς αυτούς. Για τις αδικίες του πολιτικού ,δικαστικού και σωφρονιστικού συστήματος. Για το status της καθωσπρέπει ζωής, που δεν ρωτήθηκαν κι ελάχιστα μπορούν να επηρεάσουν.
Οι έφηβοι αντιδρούν με το δικό τους τρόπο. Ψάχνουν τις αξίες τους μέσα από τις μουσικές, τις ταινίες , τα τατού και τα πήρσινγκ, τα κουρελιασμένα παντελόνια και τα σχισμένα τησερτ.Στις παρέες μιλάνε δυνατά , κοφτά και βρώμικα, για να μην είναι σαν κι "αυτούς", τους αξιοέβαστους "καθωσπρέπει" μεγάλους, τους κουστουμάτους γραβατωμένους , ψεύτικους, εαυτούληδες, βολεμένους , καναπεδάτους μικροαστούς.
Δεν ήθελα, αλλά έχω προ πολλού απομακρυνθεί ηλικιακά από αυτούς!!! Δεν τους κολακεύω, μάλλον τους ζηλεύω και κυρίως τους θαυμάζω. Για το χρόνο που έχουν μπροστά τους ,τη σβελτάδα και την ευρρωστία τους. Για την καθαρότητα του νου, το ασυμβίβαστο , την ορμή τους, την ευκολία που κάνουν σχέσεις , φιλίες κι έρωτες. Για την ικανότητά τους να μεταπηδούν από τη μελαγχολία στη χαρά, απ΄ την εσωστρέφεια στην κοινωνικότητα, απ' τις απαιτήσεις της μελέτης στο παιχνίδι και στο χαβαλέ. Βέβαια δε τους αντέχω και πολύ ,γιατί είναι άλλος ο δικός μου κόσμος, ελπίζω όμως
πως αυτοί θα γίνουν καλύτεροι από μένα. Οραματίζομαι τον κόσμο που ονειρεύονται και που εγώ, δεν μπόρεσα αρκετά να συντελέσω, στο να γίνει δικαιότερος! Και σε 8 ακριβώς μέρες θα τους αποχαιρετήσω . Γιατί δεν θα είμαι πια δασκάλα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου