Βράδυ. Ψιλόβροχο στην Βουλιαγμένης. Υγρασία. Κίνηση. Μποτιλιάρισμα. Οδηγώντας προς το γυμναστήριο. Μουσική ροκ. Νεύρα. Κίνηση. Φανάρια που αναβοσβήνουν. Κόκκινα μόλις πας να περάσεις. Νεύρα. Μουσική πιο δυνατά. Προσπεράσματα. Στρίμωγμα. Τί ώρα είναι; Θα φτάσω; Θα προλάβω την προθέρμανση; Νεύρα. Το κινητό. Ναι; Σιωπή....Ναι; ποιός είναι; Σιωπή...Ο ταξιτζής δίπλα κορνάρει. Θα μιλήσεις;......Νεύρα. Κίνηση. Το ξανθό ολοστρόγγυλο δίχρονο μουτράκι, όλο μάτια, κολλημένο στο τζάμι του διπλανού αυτοκινήτου, να σε κοιτάζει διερευνητικά. Χαμογελάς....
1 σχόλιο:
Με κάτι τέτοια σου κλείνει το μάτι η ζωή!
Καλό βράδυ...
Δημοσίευση σχολίου