Το χαμόγελο

Απολύεστε!! Της είπε εκείνο το Ανοιξιάτικο πρωινό όταν έφτασε στο δικηγορικό του γραφείο.Τον κοίταξε απορημένη. Μα γιατί; Δεν ήμουν αρκετά καλή όλα αυτά τα 15 χρόνια;Εσείς δεν λέγατε ότι με το χαμόγελό μου σας έφτιαχνα κάθε πρωί τη διάθεση γιατι ήμουν αισιόδοξη,ανεκτική,υπομονετική;Δεν καταλάγιαζα τα νεύρα, τις ανασφάλειες την κατάθλιψη τους θυμούς σας; Γιατι τοσος εγωισμός ,τόση αλαζονεία;

Ακου κοπέλα μου της είπε με αγένεια Αφού θες να μάθεις αυτό που άλλαξε είναι το χαμόγελό σου. Πως να σου το πω.Εχει μια κούραση, μια υποψία θλίψηςμε τα χρόνια, δεν είναι πια τόσο λαμπερό τόσο φωτεινό.Δεν μου φτιάχνει πιά τη διάθεση.

Η κοπέλα σηκώθηκε αργά χωρις να απαντήσει. Μάζεψε ήσυχα τα πράγματά τηςκαι τα έβαλε στο βαλιτσάκι της.Θυμήθηκε πως είχε κι ένα μικρό τσαντάκι με καλλυντικά στο κάτω πάτωμα που μια εσωτερική σκαλίτσα οδηγούσε σε ένα μικρό w.c.Τα πήρε κι αυτά. Να μην αφήσει τίποτα.Δεν είχε πιά καμιά δουλειά εκεί. Χωρίς να βιάζεται ανέβηκε πάλι στο γραφείο.Έριξε μια τελευταία ματιά γύρω.Μήπως είχε ξεχάσει τίποτα; Ένα κάδρο είχε λίγο στραβώσει .Το ίσιωσε. Ύστερα όρθωσε το ανάστημά της και αποφασιστικά του άπλωσε το χέρι. Έχετε δίκιο. Είναι ασφυκτική και αποπνικτική η ατμόσφαιρα εδω μέσα. Δεν μου δίνει όυτε εμένα πια χαρά. Καλή συνέχεια.!!

Στο δρόμο περπατούσε γρήγορα. Όμορφη μέρα.Άνοιξη. !! Ένας νεαρός την κοίταξε επίμονα έχει καιρό για αυτά.Μπροστά σε μιά βιτρίνα σταμάτησε΄Της άρεσε το είδωλό της στον καθρέφτη. Είδε πάλι ένα χαμόγελο λαμπερό, φωτεινό ,αισιόδοξο .Τίναξε το κεφάλι. Είχε πολλά να κάνει.!!!!