Τo καράβι που θαλασσοδέρνονταν στη ζωή το λέγανε "προσωπικότητα" και οι σειρήνες της κοινωνίας καυχήθηκαν για ένα ακόμα θύμα τους...
Κυριακή, Νοεμβρίου 20, 2005
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
SILENCE SILENCE
Είναι αυτή η καλύτερη στάση. Μοναδική ποιητική αρετή.
Δεν υπερασπίζομαι τίποτα.
Λαμπερή η σιωπή κι ο χρυσός λαμπερότερος.
Σιωπή και χρυσός.
Δεν ακούσατε τίποτα. Δεν προφέραμε λόγια παρόμοια.
Πειθήνιοι και ευγενείς παραμείναμε
''τοις κεινων ρήμασι πειθόμενοι''
silence silence και ''ού φροντίς Υποκλείδη''
OH CITTA CITTA FORTUNATA
CIVIS ROMANUS SUM.
Πέρασες μέσα απο ένα σεισμό και τώρα δεν έχεις φόβο κανένα.
Γνωρίζεις την πόλη τους,
τους οδηγούς και τους χάρτες΄
Γνωρίζεις τον λόγο που υπάρχει πίσω απο τον λόγο.
Και το διάστημα αέρος κενού.
Γνωρίζεις όλες τις τομές της αλήθειας και τις πλάγιες του ψεύδους.
Γνωρίζεις του καπνου το προπέτασμα και της γλώσσας το κράτημα.
Του λόγου το φειδωλό το εμπαικτικό και απρόθυμο.
Την πανουργία του ρήματος.
Το φευγαλέο ,το άναρθρο, το κωλυσιεργές ,το αόριστο.
Γνωρίζεις ακόμα των πραγμάτων τα αίτια.
Την κόρη μου την λένε 'Ιόντα.
Και το γιό μου τον λένε Αυγό.
''Γραφή Γ' '' 1971 Μαντώ Αραβαντινού ''
Προχωράμε μπροστά .Με ρυθμούς διάφανους υγιείς και φωτεινούς. Σε μέρη γνώριμα κι αγαπημένα......
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου