Σκηνή πρώτη.Στο φωτισμένο σαλόνι της τριώροφης μονοκατοικίας νοτίου προαστίου, βράδυ Σαββάτου, το κόκκινο κρασί στο χρώμα του ροδιού, έλαμπε στα ψηλά κρυστάλλινα ποτήρια.Γέλια, τσουγκρίσματα ,ανακατεμένες φωνές, ο οικοδεσπότης γιόρταζε τα γενέθλιά του.Καλοδιατηρημένος εξηντάρης,από πάνω μέχρι κάτω στο σινιέ επώνυμο ντύσιμο ,να ξεχειλίζει από ευζωία και αυτοπεποίθηση. Μηχανικός σε ΔΕΚΟ, στη σύνταξη εδώ και δύο μήνες, ήταν καλοπληρωμένος δεν είχε παράπονο , πρόλαβε, πήρε και το εφάπαξ, μιας και ήταν συνδικαλιστής...Τόσα χρόνια με το ΠΑΣΟΚ τους ήξερε τους πολιτικούς από την καλή και την ανάποδη.Τους τηλεφωνούσε για ρουσφέτια οποτεδήποτε ,απευθυνόταν σ' αυτούς με τα μικρά τους ονόματα ,στον ενικό φιλαράκια για πάντα Είχε τακτοποιήσει και τη γυναίκα του στο Δημόσιο όχι όπου να'ναι ,σε θέση ευθύνης, θέση καλοπληρωμένη,του το χρωστούσε το κόμμα για τις ....υπηρεσίες του.Πρόσφατα, εν μέσω κρίσης, τακτοποίησε και το γιο, εν τάξει, όχι τίποτα φοβερό -διατυμπάνιζε παντού- σε ΔΕΚΟ με σύμβαση (αορίστου χρόνου).Τι να κάνουμε!!!δεν "τα παιρνε "τα γράμματα από μικρός ο κανακάρης,στο κυνηγητό δάσκαλοι και καθηγητές,τρέχαμε να διαμαρτυρηθούμε για τις αποβολές που έπεφταν βροχή.Τι ήθελαν πια και τον τιμωρούσαν συνεχώς;Έτσι είναι οι έφηβοι.Τρελαίνονται οι ορμόνες.Κι ύστερα, θητεία στο Ναυτικό να μην ταλαιπωρηθεί το βλαστάρι.Στο Πεντάγωνο, με παρουσία μια φορά τη βδομάδα,και πολύ τους ήταν ,ένα χρόνο από τη ζωή του.
Η βραδιά κυλούσε σε ευθυμία,γέμισαν τα πιάτα, άδειασαν τα ποτήρια,αναψοκοκκίνισαν τα μάγουλα,φούντωσε η κουβέντα.Γιατί άλλο; για την κρίση.Ο συνδικαλιστής ήταν κάθετος.Αν είχαν πάρει μέτρα νωρίτερα θα ήταν αλλιώς.Η χώρα θα είχε σωθεί. Αλλά όπως είπε και ο Πάγκαλος ,οι αγανακτισμένοι είναι ή φασίστες,ή κομμουνιστές ή μαλάκες.Χρειάζονται λοιπόν μέτρα.Μέτρα και θυσίες. Βεβαίως αυτά είναι για τους άλλους,γιατί ο συνδικαλιστής μας σαν εργαζόμενος δεν κουραζόταν και πολύ.Τα μεσημέρια, το πολύ στις τρεις ήταν στο σπίτι κι αργότερα τα απογεύματα,ραχάτι,βόλτες, ...συνδικαλισμός.Με δάνεια έφτιαξε τα ακίνητά του, με δάνεια και το εξοχικό.Nοικοκύρης ότι κι αν πεις.Η αποθέωση του μικροαστού.Α! η οικογένεια πάνω απ' όλα.Κι ότι περισσεύει ας βολέψουμε και κανένα φίλο ή συγγενή.Είναι πολύ των δημοσίων σχέσεων, καμάρωνε η γυναίκα του. Στο Δήμο, στην πολεοδομία,στην Εφορία, όλους τους ξέρει.Μετά το γλυκό, είπε ν' ανοίξει και τη σαμπάνια.Δεν του βγήκε το μπάμ.Τζίφος.Μη στεναχωριέσαι μπαμπά.Θα φέρω άλλη.Σηκώθηκε ο γιος.Έχουμε πολλές.Η ευθυμία συνεχίστηκε με Μητροπάνο,Τερζή,και λίγο από Σακελλαρίου από τα παλιά.Κι αν κάνω άστατη ζωή δεν θα σε βάλλω για κριτή.Ευσεβείς πόθοι στερημένου σπιτόγατου.
Σκηνή δεύτερη.Το ίδιο βράδυ στο σαλόνι της παλιάς μονοκατοικίας στην Ηλιούπολη είχαν γιορτή.Ο οικοδεσπότης γιόρταζε με φίλους τον ερχομό του πρώτου εγγονιού.Ένα μικροσκοπικό κοριτσάκι που όμως δεν είχε ακόμα δεί από κοντά αφού η κόρη του ζούσε στην Αγγλία.Ας είναι καλά το skype, δάκρυζε, τα λέμε σχεδόν κάθε βράδυ.Αυτός ήταν εκπαιδευτικός,διευθυντής σε Λύκειο τα τελευταία χρόνια, περηφανευόταν, ότι είχαν μεγαλώσει με την κυρά του τα παιδιά τους με αρχές.Ήταν αριστούχα από μικρά,με βραβεία, επαίνους, πτυχία, μεταπτυχιακά.Έτσι, η κόρη του που έκανε το διδακτορικό της στην Αγγλία, παντρεύτηκε με συνάδελφο,τα έβαλαν κάτω, μισά μισά τα έξοδα είναι καλύτερα.Δουλειά πολύ, τα κύτταρα στο εργαστήριο της Βιολογίας θέλουν συνεχή παρακολούθηση.Δεν υπάρχουν γιορτές, αργίες και τώρα με το μωρό...Αλλά, στην έρευνα είσαι ταγμένος. Έτσι δεν μας έμαθαν οι γονείς μας;
Τα ποτήρια άδειαζαν στην παρέα, η κουβέντα φούντωνε.Ακούγονταν θυμωμένες φωνές που μπερδεύονταν με τη μουσική,κάποιος παρατηρούσε: μα τι έχουμε πάθει και δεν αντιδρούμε;πόσος ακόμα εξευτελισμός, πόσο ακόμα ξήλωμα στα δικαιώματα που κατακτήσαμε με αγώνες χρόνων, πόση ακόμα οικονομική αφαίμαξη, πόσος ακόμα πόνος, θυμός κι αδικία ματαιωμένα σχέδια, φτωχοποίηση; Πάνω στην ώρα εμφανίζεται στην πόρτα κι ο γιός.Στα 27 του άνεργος ,με πτυχία ,μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες. Η παρέα πάγωσε.Ακούστηκαν αμήχανα γελάκια και καλωσορίσματα.Αν βρήκε δουλειά, κανείς δεν ρώτησε, αλλά όλοι αυτό σκεπτόντουσαν.Πεινάς παιδί μου, προσπάθησε να τον περιποιηθεί η μητέρα.Την κάρφωσαν τα παραπονεμένα μάτια, μάτια πληγωμένου ελαφιού.Το "παιδί" βιάστηκε να αποσυρθεί.Ο πατέρας αναστέναξε, η γιορτή είχε τελειώσει.Στην ατμόσφαιρα είχαν στήσει τρελό χορό οι αρχές της δικαιοσύνης, της αρετής, της εντιμότητας, του ευ αγωνίζεσθε. Για να τις σκορπίσει βίαια ο άνεμος της αρρωστημένης, άπληστης , εθελόδουλης, πολιτικής βαρβαρότητας.
